Wicemarszałek Stefan Niesiołowski, komentując pogłoski o powodach mojej ewentualnej nieobecności na liście Platformy, powiedział w wywiadzie dla Onet.pl – „z tego co mi wiadomo to posłowi Żalkowi bliżej do PiS niż do PO” oraz „wypowiedzi posła Żalka, które znam są bardzo pro PiS-owskie i stawiają go bliżej partii Kaczyńskiego”.
Brak argumentów na potwierdzenie powyższej tezy zmusza mnie do przedstawienia tego, czym zajmowałem się w parlamencie. Zacznę od tego, iż jako zwolennik wolnego rynku uważam, że państwo powinno nakładać niskie podatki, aby uwalniać energię i przedsiębiorczość Polaków, a rozdęte wydatki budżetowe, nadmierny interwencjonizm państwowy, przeregulowane prawo, rozbudowana administracja tylko szkodzą i pogłębiają biedę oraz wykluczenie. Ponadto nigdy nie ukrywałem swojego przywiązania do wiary oraz tego, iż opowiadam się za prawem do życia, co znajduje odzwierciedlenie w poglądach większości Polaków (według CBOS za pełną ochroną życia ludzkiego od poczęcia jest 52 procent Polaków, a według IQS Quant 65 proc.). Uważam, że kwestie sumienia i moralności nie powinny być wykorzystywane w rozgrywkach politycznych.
W swojej działalności parlamentarnej koncentrowałem się m.in. na pracy przed Trybunałem Konstytucyjnym, co ma znacznie więcej wspólnego z prawem niż z polityką. Jako poseł sprawozdawca komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego i zmianie niektórych ustaw, opowiadałem za otwarciem zawodów prawniczych i możliwością swobodnego wyboru przez obywateli pełnomocnika sądowego w sprawach cywilnych. Przez wiele lat różne rządy deklarowały poparcie dla tej idei, ale kiedy komisji „Przyjazne Państwo” udało się stworzyć konkretny projekt, to utknął on w poczekalni Marszałka Sejmu. Dodam, że projekt zgodny jest z opinią działającej przy Ministrze Sprawiedliwości Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego, w której zasiadają wybitni prawnicy oraz z oczekiwaniami młodego pokolenia absolwentów uczelni wyższych.
Kolejna sprawa, to walka z patologią w spółdzielniach mieszkaniowych (samowola prezesów spółdzielni mieszkaniowych; prawo spółdzielcze, które w dużej mierze jest reliktem PRL). To nie jest kwestia poglądów, ale odpowiedzialność za godne życie około 10 mln Polaków. Skłoniło mnie to do przygotowania projektu, według którego władze spółdzielni byłyby wybierane na wzór wyborów powszechnych. Jeśli podobne rozwiązania sprawdziły się w przypadku wyborów samorządowych, czy parlamentarnych, to moim zdaniem powinny znaleźć zastosowanie w przypadku spółdzielni mieszkaniowych.
Tylko raz zdarzyło się, iż jako jedyny poseł w klubie głosowałem niezgodnie z przyjętym stanowiskiem, a dotyczyło to tzw. ustawy „przemocowej”. Jako przeciwnik nadmiernej biurokracji uważam, że państwo nie powinno zbytnio ingerować w życie obywateli, a lekarstwem na pojawiające się w niektórych domach patologie nie jest tworzenie kolejnych instytucji, wydawanie kolejnych pieniędzy z budżetu i dokładanie kolejnych uprawnień urzędnikom. Trzeba zadać sobie fundamentalne pytanie: kto ma wychowywać dzieci, rodzice czy państwo? Moje wątpliwości związane z tą ustawy podzielił także wybitny prawnik, prof.. Andrzej Zoll.
Wszystkie moje działania w polityce wynikają z przekonań i szacunku do moich wyborców. Oczywiście, nie jest tajemnicą, że w Platformie Obywatelskiej ścierają się różne poglądy i nie zawsze bywam w większości. Ale w partii wielonurtowej powinna być szeroka przestrzeń na wyrażanie swoich poglądów. Jeśli znalazło się miejsce na poglądy prezentowane przez posła Arłukowicza, to nie powinno zabraknąć miejsca na poglądy posła Żalka. Od kultury uprawiania polityki zależy, czy prezentując różne poglądy jesteśmy w stanie wypracować wspólne stanowisko. Ostateczną ocenę zostawmy wyborcom.
